Całość powstawała w Brukseli, w mieszkaniu schorowanej matki – centralnej postaci nie tylko tej opowieści, ale także filmów belgijskiej reżyserki. Pomiędzy robieniem listy zakupów, nocnym nasłuchiwaniem dźwięków z sypialni chorej, wizytami opiekunek, Akerman pisze o symbiotycznej matczyno-córczynej relacji, przed którą zamyka się w pokoju, ale która jest także najmocniejszą z jej życiowych kotwic.

Podobnie jak jej kino, także książka Chantal Akerman jest eksperymentem: zarazem literacko wyrafinowana i stylistycznie „niedbała” (Miałam swój styl, właściwy mnie i tylko mnie – pisze autorka), poetycka i pełna – pozornie – prozaicznych detali, swobodnie bawi się interpunkcją, sięga po język mówiony.

Intymna, do bólu szczera Matka się śmieje zilustrowana została fotografiami z rodzinnego albumu, którym towarzyszą kadry z filmów. Nikt nie rozumiał tego lepiej, niż Akerman: tam, gdzie nie starcza słów, zaczynają mówić obrazy.

tłumaczenie Agata Kozak

Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Wydawnictwo w Podwórku